Een belangrijke uitdaging begin jaren 90 (er was nog geen GPS of GSM) was dat getrokken materieel, zonder eigen stroombron of plek voor grote antennes, dien ten gevolge niet "gezien" kon worden wanneer het voertuig stond afgekoppeld.
Het is voor de leden van TRTA belangrijk om de positie en toestand van hun voertuigen te kunnen volgen. Al aan het begin van het opkomen van de satelietcommunicatietechnologie begin jaren 90 werd er door TRTA deelgenomen aan een "low orbit satellite" project. Onder auspiciën van de Unesco waren er enige tientallen satellieten gelanceerd in een heel lage baan om de aarde voor het volgen van bedreigde diersoorten in de natuur zoals walvissen, tijgers etc.
Deze dieren hebben met opleggers gemeen dat ze ook geen eigen stroomvoorziening hebben en dus maar met kleine zenders met heel beperkte batterijen konden worden uitgerust. Helaas ging de aanbieder failliet voordat het systeem door TRTA grootschalig kon worden ingezet.
